Davne 1994. godine Stefan Nikić otpjevao je “Kad stane rat” na prvom Đurđevdanskom festivalu i osvojio prvu nagradu žirija a naredne godine i publike. Danas 21 godinu od potpisivanja Dejtonskog sporazuma pričamo sa Stefanom o tim trenutcima i o tome kako je to uticalo na njega da se nastavi baviti muzikom.
“Sjećam se dosta detalja iz tog perioda iako je prošlo dosta vremena, jedna od anegdota sa tog festivala koji se tada zvao “Djeca pjevaju Republici Srpskoj” a naredne godine preimenovan u Đurđevdanski festival ali eto smatra se prvim Đurđevdanskim festivalom,
Ono što je zanimljivo je da sam ja jedini tada pjevao uživo dok su ostala djeca pjevala na “plejbek”. Ne znam kako je došlo do toga jer je bilo predviđeno da svi pjevamo na “plejbek” ali eto do mene je došao upaljen mikrofon, bilo mi je smješno i neobično jer je išao moj glas sa plejbeka a pjevao sam i uživo ali se nisam dao pokolebati, baš i dan danas se čudim da mi se tako nešto nije omelo ali eto to je prvo što mi padne na pamet kad se sjetim tog festivala.”
Pjesma je inspirisana ratnim dešavanjima na balkanu. Tekst je napisan na osnovu stvarnih događaja i sama pjesma predstavlja dokument jednog teškog i crnog vremena.
Đurđevdanski festival u međuvremenu je postao regionalno najveći festival dječije muzike, veliki uticaj je imao na mnoge današnje muzičare a tako i na Stefana koji je danas muzički pedagog i predaje Muzičku kulturu u OŠ “Miroslav Antić” u Banjaluci.
“Svakako smatram da je taj festival jako bitan i da je mnogo uticao da se i dan danas bavim muzikom. Ono što trenutno radim i što je moje zvanje je muzički pedagog što ima dosta veze sa muzikom sa dječijih festivala, pa se na taj način nekako zatvara taj puni krug. Predajem muzičku kulturu i na taj način imam priliku da ukazujem djeci na značaj muzičkih festivala i dječije pjesme.
Ja sam primjer iz prakse kao neko ko je bio učesnik prije 20 godina a danas pedagoško lice koje ukazuje na to da je jako lijepo i korisno da djeca u tim godinama se bave takvim pozivom ili uopšte bilo kojim pozivom koji ima veze sa muzikom.”
Nakon toliko godina od pobjede možda je pravi trenutak da Stefan napiše pjesmu za nekog novog pobjednika i buduću nadu na muzičkom nebu.
“U poslijednje vrijeme sam razmišljao o tome, prije svega kako je dobro da se djeca bave muzikom na bilo koji način. Kako radim u osnovnoj školi već pet godina tako imam priliku da srećem talentovanu djecu pa sam počeo i da se bavim pomalo komponovanjem i nadam se da ću u budućnosti učestvovati na nekom dječijem festivalu kao autor nekih dječijih pjesama.”
Za kraj pogledajte kako je izgledao Stefanov nastup te davne 1994 godine.
(frend.ba)
“Sjećam se dosta detalja iz tog perioda iako je prošlo dosta vremena, jedna od anegdota sa tog festivala koji se tada zvao “Djeca pjevaju Republici Srpskoj” a naredne godine preimenovan u Đurđevdanski festival ali eto smatra se prvim Đurđevdanskim festivalom,
Ono što je zanimljivo je da sam ja jedini tada pjevao uživo dok su ostala djeca pjevala na “plejbek”. Ne znam kako je došlo do toga jer je bilo predviđeno da svi pjevamo na “plejbek” ali eto do mene je došao upaljen mikrofon, bilo mi je smješno i neobično jer je išao moj glas sa plejbeka a pjevao sam i uživo ali se nisam dao pokolebati, baš i dan danas se čudim da mi se tako nešto nije omelo ali eto to je prvo što mi padne na pamet kad se sjetim tog festivala.”
Pjesma je inspirisana ratnim dešavanjima na balkanu. Tekst je napisan na osnovu stvarnih događaja i sama pjesma predstavlja dokument jednog teškog i crnog vremena.
Đurđevdanski festival u međuvremenu je postao regionalno najveći festival dječije muzike, veliki uticaj je imao na mnoge današnje muzičare a tako i na Stefana koji je danas muzički pedagog i predaje Muzičku kulturu u OŠ “Miroslav Antić” u Banjaluci.
“Svakako smatram da je taj festival jako bitan i da je mnogo uticao da se i dan danas bavim muzikom. Ono što trenutno radim i što je moje zvanje je muzički pedagog što ima dosta veze sa muzikom sa dječijih festivala, pa se na taj način nekako zatvara taj puni krug. Predajem muzičku kulturu i na taj način imam priliku da ukazujem djeci na značaj muzičkih festivala i dječije pjesme.
Ja sam primjer iz prakse kao neko ko je bio učesnik prije 20 godina a danas pedagoško lice koje ukazuje na to da je jako lijepo i korisno da djeca u tim godinama se bave takvim pozivom ili uopšte bilo kojim pozivom koji ima veze sa muzikom.”
Nakon toliko godina od pobjede možda je pravi trenutak da Stefan napiše pjesmu za nekog novog pobjednika i buduću nadu na muzičkom nebu.
“U poslijednje vrijeme sam razmišljao o tome, prije svega kako je dobro da se djeca bave muzikom na bilo koji način. Kako radim u osnovnoj školi već pet godina tako imam priliku da srećem talentovanu djecu pa sam počeo i da se bavim pomalo komponovanjem i nadam se da ću u budućnosti učestvovati na nekom dječijem festivalu kao autor nekih dječijih pjesama.”
Za kraj pogledajte kako je izgledao Stefanov nastup te davne 1994 godine.
(frend.ba)
Нема коментара:
Постави коментар